Χτυπώ ξανά την πόρτα της γειτονιάς...Έβαλα κάτω τα δεδομένα μου...τις σκέψεις μου...τα συναισθήματά μου...και οδηγήθηκα στον τίτλο της σημερινής ανάρτησης....Σύντροφός μου σε όλο αυτό το ταξίδι, στάθηκε μια ανάρτηση της Νικολέττας...μια φίλη που με βρήκε την ημέρα που έριχνα αυλαία...Δεν ξέρω αν την γνωρίζετε ....αλλά στο σπιτάκι της, θα βρείτε πολλά ενδιαφέροντα και μέσα σε αυτά μια ανάρτηση με τίτλο
"κυνηγώντας ανεμόμυλους" Μου γέννησε πολλά επιπλέον ερωτήματα....μια ακόμη βουτιά...Είδα τα πράγματα ξανά από την αρχή...με νέο σκεπτικό...όχι μέσα από το συναίσθημα αλλά από την λογική...μια λογική που κάποιες φορές έμοιαζε του παραλόγου...αλλά μέσα από αυτή την διαδικασία διέκρινα τους παραδρόμους στους οποίους κάποιες φορές χανόμουν και τους ανεμόμυλους που κυνηγούσα , έδωσα σε κάποιους ξανά την πραγματική τους αξία και τον ρόλο που θέλω να έχουν ή να μην έχουν στην οπτική μου για την ζωή και τον άνθρωπο...έκανα ένα ξεκαθάρισμα στους "γίγαντες" που απειλούσαν όσα προστατεύω και πιστεύω...προσπάθησα να δω που και αν η φαντασία μεγαλοποιούσε ή δημιουργούσε έναν εχθρό και κατέληξα σε πολλά και ενδιαφέροντα...
Έμαθα πολλά μέσα από αυτό το ταξίδι μα θα επανέλθω σ'αυτά αργότερα....Σήμερα στέκομαι στο ότι ψάχνω πια μόνο τις δικές μου σκέψεις και αποφάσεις και όχι τα γιατί πίσω από τις σκέψεις και αποφάσεις των άλλων...που με βάζουν σε άγνωστους παραδρόμους...Είμαι υπόλογη εξάλλου μόνο για την δική μου στάση και θα πράττω κατά συνείδηση....και ναι δέχτηκα ότι υπάρχουν και άνθρωποι που σκέφτονται διαφορετικά...που δεν βλέπουν το σημαίνον πίσω από τα σημαινόμενα...αλλά θα τους κρίνει Άλλος...εγώ πρέπει να φροντίσω να διακρίνω αν... και μέχρι που... τους θέλω στην ζωή μου...Διέκρινα ότι κακώς απομακρύνθηκα από ανθρώπους σαν εσάς που έχουν "μιλήσει" στην ψυχή μου και κατέληξα στο ότι η ζωή είναι πιο όμορφη μαζί σας....
Η ζωή δεν χρειάζεται να είναι τέλεια για να είναι όμορφη.... και το ίδιο ισχύει και για τον κόσμο....Με δεδομένο ότι η ζωή πάει παρέα με την ελπίδα, συγκεντρώθηκα ξανά στα "αδιάφορα" παιδιά του σήμερα...την ελπίδα του αύριο....αλλά και στον λόγο που ήρθα αρχικά στην γειτονιά και ξαναπιάνω τον χορό μαζί σας...αν υπάρχει ακόμη κενή θέση!!!
Οριστικό αυτή την φορά... ήρθα για να μείνω... και θα βαρεθείτε να με βλέπετε...Θυμάστε όταν πρωτοξεκίνησα???Άραχνες έπιασε το σπιτάκι μου με τα ψυχοπλακωτικά μου...Θα ξεαραχνιάσω σιγά σιγά παρουσιάζοντάς σας όσα έφτιαχνα το διάστημα που έλειπα...Την μεταβολή διάθεσης θα την καταλάβετε...όσες με ξέρετε μέσα από αυτά...Φιλάκια λοιπόν....με μια πρώτη δόση... όχι Χριστουγεννιάτικη...
